Tag: Ecofishing

Przedstawiamy kolejną, drugą część relacji sztabu trenerskiego, z plażowych Mistrzostw Świata we Francji z okolic LaTrembalde 2021

Oficjalny trening

Od poniedziałkowego poranka poruszenie i przygotowania do treningu. Łowimy od godziny 10:00-14:00 na plaży La Pointe Espagnolle. Stanowiska znajdują się w prawo w kierunku kierunku plaży L’Embellie. Okazuje się, że skrajne stanowiska po prawej stronie obejmują miejsca, na których łowiliśmy pierwszego popołudnia, po przyjeździe.

Trening – w odróżnieniu od pozostałych dni zawodów – odbywa się w zupełnie innych warunkach pływu, w porównaniu z zawodami. Łowimy bowiem na odpływie. Z uwagi na ograniczenia czasowe nie trenowaliśmy tego elementu, więc nie zakładamy super wyniku.

Zadaniem dla każdego z zawodników, będzie dogranie wszystkich szczegółów technicznych, w tym min. organizacji wszystkich elementów składowych stanowiska tak, aby wszystko zagrało przed jutrzejszą pierwszą turą.

Trening – w odróżnieniu od pozostałych dni zawodów – odbywa się w zupełnie innych warunkach pływu, w porównaniu z zawodami. Łowimy bowiem na odpływie. Z uwagi na ograniczenia czasowe nie trenowaliśmy tego elementu, więc nie zakładamy super wyniku.

Widok na plażę La Pointe Espagnole

Zadaniem dla każdego z zawodników, będzie dogranie wszystkich szczegółów technicznych, w tym min. organizacji wszystkich elementów składowych stanowiska tak, aby wszystko zagrało przed jutrzejszą pierwszą turą.

Arek Kąkol w przygotowaniach do oficjalnego treningu

Ku naszemu zaskoczeniu, wszystkie ekipy, potraktowały trening wyjątkowo poważnie. Nie tak jak bywa zazwyczaj, tak żeby zmylić rywali. Miał być pokaz siły. I był. Zwłaszcza Holendrów, którzy nie ukrywają w rozmowie z nami, że przyjechali tutaj po tytuł Mistrzów Świata. Mają w swojej ekipie przecież aktualnego Mistrza Świata, który łowi na stanowisku obok Arka Kąkola.

Michał Abramczuk złowił w czasie oficjalnego treningu cztery mulety i zajął ósme miejsce w sektorze.

Osiem osób z całej startującej stawki, nie łowi w tej turze ryby. Siedmiu zawodników łowi jedną rybę. Generalnie ilość złowionych ryb nie rzuca na kolana, ale w sumie nie dziwi to, z uwagi na czas pływu, w którym łowimy.

Marcin Kulczyk złowił dwie ryby, co okazało się niezłym wynikiem, bowiem pozwoliło zająć szóste miejsce w sektorze

Trening kończymy na dziesiątym miejscu z siedmioma złowionymi rybami. Nie ma zaskoczenia – zdobywamy 1519 punktów. Oficjalny trening zwyciężają Holendrzy z 24 rybami.

Paweł Przewrocki analizujący dokładnie swoje stanowisko przed rozpoczęciem zawodów

Grzesiu Krężel zajął siódme miejsce w sektorze łowiąc dwie niemiarowe ryby

Najlepsze miejsce w oficjalnym treningu zajął Marcin Kulczyk, który złowił 2 ryby i „wykręcił” szóstkę sektorową z 244 punktami, podczas gdy, dla przykładu – Michał Abramczuk- który złowił 4 ryby dające 1040 punktów, zajmuje ósme miejsce sektorowe. To pokazuje spore różnice sektorowe, a także spore różnice w jakości stanowisk, które były dosyć zauważalne podczas oficjalnego treningu. Niemniej, nie wyciągamy na tym etapie z tego faktu zbyt daleko idących wniosków.

Warto wspomnieć o tym, że pogoda była dosyć sprzyjająca – wiał lekki wiaterek – który zmieniał często kierunek – oraz świeciło słońce, ale nie było typowej „lampy”.

Po powrocie do hotelu – tak jak każdego dnia – dyskutujemy, podsumowujemy dzień, wyciągami wnioski i planujmy strategię na dzień następny. Głównie w kwestii dopasowania strategii do charakterystyki plaży, pogody, siły wiatru i spodziewanego falowania.

Po zakończeniu oficjalnego treningu czekała na nas taka oto niespodzianka....

O tym jaki wysiłek towarzyszył naszym zawodnikom w każdym dniu rywalizacji..mówi to wymowne zdjęcie..

Dzień pierwszy

Łowienie zaczynamy od godziny 9:00 na plaży La Bouverie. Koniec łowienia zaplanowany na godzinę 13:00. Największa fala przypływu około godz. 11:28, więc będziemy łowili dwie i pół godziny na napływającej i półtorej godziny na wodzie stojąco – odpływającej.

Na plażę docieramy o brzasku bowiem tura zaczyna się dzisiaj wcześnie

To jest plaża, którą nie do końca – wydaje się – „rozgryźliśmy” i w naszej ocenie wydaje się najcięższa do łowienia, z uwagi na duże zróżnicowanie stanowisk. Będziemy łowić na niej dwukrotnie i to wydaje nam się dodatkowo bardzo dziwne, skoro do wyboru są inne plaże. Plaża z pozoru wygląda na płaską, a jednak jest wyjątkowo różnorodna i każde stanowisko różni się znacznie od innego.

Plaża La Bouverie, na której rozegrano aż dwie tury Mistrzostw Świata

W związku z tym – tak jak zwykle przed rozpoczęciem każdej z tur – analizujemy i „rozbieramy” każde ze stanowisk na części pierwsze, nakreślając z zawodnikami osobną strategię, w zależności od tego, co zastajemy na każdym z wylosowanych stanowisk.

 W związku z tym, na parkingu trzeba być co najmniej dwie godziny przed startem tury, dzięki „wspaniałej” organizacji, na skrajne stanowiska, trzeba iść nawet cztery\pięć kilometrów przez wydmy i plażę. A do tego trzeba mieć jeszcze czas, żeby dokładnie zanalizować każde ze stanowisk. Zaś zawodnicy, muszą mieć czas na to, żeby dojść na stanowiska i odpowiednio się przygotować. Tak więc, trzeba się uwijać naprawdę bardzo sprawnie.

Dojście na sektory to naprawdę mordęga. Organizatorzy dodatkowo – z niewiadomego powodu – umieszczają stanowiska kobiet, po tej samej stronie co mężczyzn, więc trzeba przejść najpierw wszystkie sektory Pań…..żeby dotrzeć do pierwszych stanowisk męskich. Zazwyczaj stanowiska kobiet znajdują się na oddzielnych plażach lub też po innej ze stron, na których umieszcza się sektory mężczyzn.

Nasi Kadrowicze przed rozpoczęciem pierwszej tury Mistrzostw Świata

Po rozpoczęciu każdej z tur, na bieżąco kontaktujemy się z zawodnikami i korygujemy – w miarę potrzeby – strategię. Mamy do dyspozycji radiotelefony, które bardzo ułatwiają pracę i przekazywanie informacji o tym, co się dzieje na stanowiskach i jak radzą sobie nasi rywale. Po każdej godzinie – zaraz po tym jak na tablicach sektorowych pojawiają się wyniki – przekazujemy je zawodnikom tak, aby każdy wiedział jaka jest sytuacja. Jest nas w sumie trzech, więc każdy z zawodników ma większość czasu kogoś za plecami tak, aby coś skorygować, podpowiedzieć.

Sztab trenerski zespołów sprawdza wyniki sektorowe, które pojawiają się na tablicach po każdej pełnej godzinie łowienia

Pierwsza tura okazała się wyjątkowo loteryjna. Złowienie dużej punktowanej ryby, winduje do czołówki. Nam niestety tego zabrakło, niemniej punktami za złowione ryby pokonujemy Greków, a liczbą złowionych ryb Greków i Holendrów! Mimo wszystko – z uwagi na zajęte miejsca sektorowe poszczególnych zawodników i metody punktacji – lądujemy na końcu stawki. Trzech z naszych zawodników zajmuje siódme miejsce w sektorze (Marcin Kulczyk, Arek Kąkol i Paweł Przewrocki). Grzegorz Krężel jest ósmy, a Michał Abramczuk dziewiąty.

Dla przykładu, ekipa Francji, która łowi tylko trzy ryby więcej od nas, zdobywa 3376 punktów podczas gdy my, z 1775 punktami jesteśmy na końcu stawki. Widać, że zabrakło dzisiaj szczęścia w złowieniu większej jednej lub nawet dwóch ryb – tzw. „bonus fish”, które dałyby sporo punktów. Taką byłby np. ponad trzydziestopięciocentymetrowy bar mouchete (odmiana basa), który daje około 500 punktów.

Jak zwykle wieczorem zebranie w celu omówienia spostrzeżeń, wniosków, podsumowanie i określenie strategii na dzień następny.

Michał i Paweł "odparowują" emocje pierwszej tury

W czasie kiedy nasi Kadrowicze odpoczywają sztab trenerski uczestniczy - jak codziennie - w spotkaniu kapitanów 

Dzień drugi

Łowimy na Plage du Phare. Plażę „czytamy” całkiem nieźle, choć tak jak inne jest wyjątkowo ciężka i bardzo zróżnicowana. Tym razem łowimy po lewej stronie, w porównaniu do oficjalnego treningu, ale – tu znowu niespodzianka – gospodarze przesuwają początek stanowisk parę kilometrów w lewo. Znowu poza spodziewany obszar przewidziany na trening i zawody. No cóż. Pozostaje zacisnąć zęby i pchać wózki w miękkim piasku.

Na parkingu przed drugą turą....

Stanowiska kobiet, znowu znajdują się po tej samej stronie co mężczyzn. Turę rozpoczynamy o godzinie 10:00, ze szczytem pływu o godzinie 13:07. Warunki dosyć podobne do wczorajszych, ale nie jest tak słonecznie.

Piękna i urozmaicona Plage du Phare była naszą ulubiona plażą

Od początku tury widać, że brak słońca wpływa na żerowanie ryb. Dzieje się! Zawodnicy uwijają się jak w ukropie. Widać, że niektóre sektory są zdecydowanie lepsze i złowienie ponad 20 ryb w turze (ba! nawet w pierwszych sześćdziesięciu minutach!) na najlepszych sektorach, staje się niemal regułą.

Dzień kończymy na ósmym miejscu w klasyfikacji dnia, pokonując Chorwację i Niemcy i łowiąc 61 ryb (10778 punktów), w tym parę sporych blisko czterdziestocentymetrowych okazów Bar mouchete. Widać, że jak ryby są, to potrafimy je łowić, ale biorąc pod uwagę ilość ryb złowionych przez każdą z ekip widać, że musimy łowić więcej ryb – czyli potrzebny jest większy automatyzm, a przede wszystkim powtarzalność.

Dwie trzecie naszego sztabu trenerskiego - drugi i trzeci trener - Piotr Badełek oraz Stanisław Szymański. Przed rozpoczęciem drugiej tury zawodów

Paweł Przewrocki, „wykręca” piątkę sektorową z dwudziestoma rybami i plasuje się na dwudziestej pierwszej pozycji w klasyfikacji dnia. Pod względem zdobytych punktów – 4328 – jest w pierwszej dziesiątce dnia. Pozostali zawodnicy: Michał (32 miejsce i 9 ryb), Grzegorz (34 miejsce i 14 ryb), Arek (40 miejsce i 11 ryb) oraz Marcin (50 miejsce i 7 ryb).

Wszystko zadziałało dzisiaj – jak na nasze możliwości – jak należy. Zestawy, strategia, prezentacja przynęt, lokalizacja ryby. Oczywiście czytanie wody i lokalizacja ryb – tak inna na każdym stanowisku – nastręcza nam największych problemów. Zwłaszcza na szczycie fali napływu, podczas którego brania z reguły ustają.

Na głębokich stanowiskach szukamy ryb w odległości „rzutu beretem”. Zestawy lądują na początek do 5-6 metrowego dołka pod nogami, gdzie – w wielu przypadkach – uciąg nie pozwala utrzymać piramid 175g.

Jeżeli nie ma ryby pod nogami, trzeba być wszechstronnym i sięgać na lub pod sandbar, w poszukiwaniu „bonus fish” na odległość 100-120 metrów.

Płytkie stanowiska na szczycie napływu są dosyć himeryczne i można po prostu nie trafić w rybę. Albo mieć szczęście i wyjąć dużego basa z piany, który „załatwi” sprawę.

Odpływająca w ostatniej godzinie woda generuje więcej brań i zdarza się, że dublet dużych basów wyjęty na minutę przed końcem rundy, daje miejsce w samej czołówce. Tak ,jak się to zdarza w tej turze, jednemu z łowiących obok nas, Holendrów.

Po zawodach czekamy z niecierpliwością na trzeci dzień. Skoro udało się połowić tak dobrze dzisiaj widać, że możemy powalczyć? Z nadziejami – po zespołowej odprawie – czekamy na dzień następny.

Nasi Panowie zbroją się przed drugą turą

Dzień trzeci

Dzisiaj łowimy w godzinach 11:00 do 15:00, ze szczytem pływu o godzinie 14:30. Organizatorzy zreflektowali się wreszcie i zorganizowali transport sprzętu, na dwa najbardziej odległe stanowiska plaży La Pointe Espagnole , na której dzisiaj łowimy.

Nasz zespół w pełnym składzie bezpośrednio przed wyruszeniem na trzecią turę Mistrzostw Świata

Organizatorzy znowu zrobili nam niespodziankę i posadowili wszystkie stanowiska po odległej, lewej stronie przepięknej latarni morskiej…….podczas gdy obszar do łowienia, miał się znajdować po prawej stronie…… Przypadek? Jednak znów trzeba przejść poprzez wszystkie stanowiska kobiet……dobrze, bo można trochę porozmawiać i pomóc niektórym paniom w „taszczeniu” sprzętu. Można nawiązać nowe znajomości, a w drodze powrotnej po zawodach zawsze porozmawiać o wrażeniach.

Przyjacielskie rozmowy z naszymi kolegami z innych zespołów towarzyszyły nam każdego dnia

Drugi trener Piotr Badełek z Marcinem Kulczykiem, który w dniu dzisiejszym pełni zadania trzeciego Trenera

Kilka ujęć przepięknej La Pointe Espagnole

Michał Abramczuk rozkłada na czynniki pierwsze swoje stanowisko..

Arek Kąkol gotowy do walki

Stanisław Szymański szykuje się do walki w trzeciej rundzie

Od początku tury jest spora „lampa”… i ryb jak na lekarstwo. Dodając wyjątkowo zróżnicowane stanowiska, zapowiada się niezły rollercoaster.

Już od początku rundy wiemy, że nie będzie dzisiaj trzech godzin liczenia ryb, podczas „captain meeting” jak to było w dniu wczorajszym i swobodnie godzinka wystarczy.

W loteriadzie trzeciego dnia niestety nie byliśmy najlepsi i w klasyfikacji dnia „robimy” dziesiątkę.

Pocieszające jest to, że Stasiu Szymański, z którym na stanowisku spędziłem „bite” cztery godziny (i zrobiłem notabene ponad 20 tysięcy kroków!) trafił dobrze i „wykręcił” sektorową piątkę. Wiem, że mógł zrobić więcej, ale zabrakło trochę lepszej koordynacji, tempa w pierwszej godzinie oraz zasięgu rzutu na ostatnią godzinę, gdzie małych basów trzeba było szukać na odległym sandbarze. Włoch i Grek którzy łowią obok nas, sięgają dalej i po 3 godzinach, podczas gdy byliśmy na drugiej pozycji w sektorze, spadamy na piąte. Nieźle, ale niedosyt pozostaje.

Niemniej Stanisław dał z siebie wszystko i wytrzymał moje komentarze z nadawaniem tempa. Dopiero po zawodach …przyznał się, że może go naciskałem……trochę za mocno. No jak tu nie naciskać, skoro w pierwszym celowanym rzucie, łowi triplet muletów. W następnym rzucie triplet..z czego jeden spada w czasie holu. Po 20 minutach mamy pięć ryb i prowadzimy w sektorze. Po pierwszej godzinie przegrywamy tylko z zawodnikiem z Włoch – łowiącym obok nas – który złowił siedem muletów.

Wiemy dokładnie, gdzie jest ryba. Nie wiemy tylko jak długo się tam utrzyma. Podejrzewamy, że będzie to kilkanaście- kilkadziesiąt minut, zanim poziom napływającej wody się zwiększy. Mulety przebywają pod nawisem sandbaru, który położony jest około 80 metrów od brzegu. Woda z sandbaru, wpada jak wlewka wodospadu, a pod nią znajdują się żerujące ryby. Trzeba zarzucić zestaw na sandbar i potem lekko – bezszelestnie wprowadzić go pod nawis w dołek tak, aby nie wystraszyć płochliwych ryb.

To było 45 minut aktywnego żerowania ryb, które potem znikają na ponad dwie godziny. To co trzeba zrobić każdorazowo w takiej sytuacji, to wykorzystać okazję, bo następna może się już nie trafić do końca rundy. Taki jest Atlantyk. Takie jest zawodnicze wędkarstwo plażowe. Dokładnie wiedzieliśmy, gdzie są ryby. Jeżeli potkniesz się choćby na chwilę, szansa na dobry wynik wymyka się w okamgnieniu.

Tak więc bycie dobrym wędkarzem plażowym, to – spośród wielu innych składowych – umiejętne wykorzystanie kilku lub kilkunastu minut pływu, w którym woda stwarza na tyle dobre warunki dla ryb, że zatrzymują się one w miejscach żerowania na chwilę, a ty musisz to miejsce i zlokalizować, rzucić zestaw, często bezszelestnie i punktować. Punktować – w miarę możliwości – regularnie.

Jeżeli ktoś myśli, że jest to sprawa prosta to grubo się myli, bo ilość składowych jest tak ogromna, że nie wystarczy wrzucenie zestawu do wody i czekanie. Tu trzeba dokonywać analizy i podejmować decyzje z minuty na minutę i dopasować do aktualnie panujących warunków.

Po tak emocjonującej rundzie muszę ochłonąć. Przydałby się nervosol….na szczęście jest butelka dobrego schłodzonego wina, który po dotarciu do bazy koi wszelkie emocje.

Dla takich chwil na plaży warto ponieść ciężar stresu, przygotowań i odpowiedzialności za wynik całej drużyny, która w tym dniu też dała z siebie wszystko zostawiając krew, pot i łzy na plaży, bo nie poszło tak jak byśmy sobie tego życzyli. No cóż taki jest sport i trzeba to umieć zaakceptować. Trzeba też umieć trzeźwo spojrzeć na odległość i doświadczenie, które wciąż dzieli nas od najlepszych ekip.

Arek Kąkol po dwóch godzinach miał na koncie dwie złowione ryby. 

W klasyfikacji dnia Stanisław zajmuje 20 miejsce z 587 punktami i siedmioma rybami. Arek zajmuje siódme miejsce w sektorze (500 punktów i 2 ryby), Michał ósme (79 punktów i dwie ryby), Grzegorz (376 i sześć ryb) a Paweł bez ryby po wylosowaniu stanowiska, na którym nie dało się w żaden sposób utrzymać zestawu dłużej niż kilka minut.

O tym jak przewrotne jest wędkarstwo plażowe niech świadczy fakt, że Belg, który łowił obok Pawła, złowił dwie ryby i skończył na czwartym miejscu w klasyfikacji dnia, zdobywając jedynkę sektorową.

W tym dniu łowimy 18 ryb (zdobywając tyle samo punktów sektorowych co Niemcy – 136), a więc więcej niż Grecy a także Francuzi którzy zajmują w klasyfikacji dnia czwarte miejsce. Słabe to pocieszenie, ale zabrakło nam jednej lub dwóch większych ryb. Na to niestety, nie da się przygotować strategii, która w stu procentach zadziała, więc trzeba liczyć na łut szczęścia, którego nam w tym dniu z pewnością zabrakło, patrząc na maksymalne wymiary złowionych w tej rundzie, pojedynczych, większych ryb.

Pierwszy trener Kadry PZW Andrzej Jaworek ze swoim podopiecznym po zakończeniu trzeciej tury

Dzień czwarty

Na zakończenie mistrzostw czeka na nas znowu plaża LaBouverie. Wszyscy odczuwamy już skutki tej wyczerpującej rywalizacji, ale jesteśmy na tyle zdeterminowani, żeby dać z siebie – podczas ostatniego dnia rywalizacji – wszystko.

Od rana świeci mocne słońce, co w parze z wyjątkowo wymagającą plażą i upałem nie wróży dobrze. Łowimy znowu poza obszarem, który przewidziany był przez organizatorów oryginalnie do łowienia. Na szczęście organizatorzy rozmieścili sektory Pań po lewej stronie od wyjścia, a męskie po prawej. Więc nie trzeba dzisiaj pokonywać, aż takich dużych odległości.

Sędziowie nie mieli dzisiaj zbyt wiele pracy

Od rana świeci mocne słońce, co w parze z wyjątkowo wymagającą plażą i upałem nie wróży dobrze. Łowimy znowu poza obszarem, który przewidziany był przez organizatorów oryginalnie do łowienia. Na szczęście organizatorzy rozmieścili sektory Pań po lewej stronie od wyjścia, a męskie po prawej. Więc nie trzeba dzisiaj pokonywać, aż takich dużych odległości.

Ostatnia runda okazałą sie wyjątkwo wymagająca - palące słońce spowodowało bardzo słabe żerowanie ryb.

Łowimy od godziny 11:00 do 15:00 ze szczytem pływu o godz.15:32. Na wszystkich stanowiskach widać bardzo duże zróżnicowanie oraz wyjątkowo małą ilość łowionych ryb. To jest zdaje się najgorszy dzień pod względem ilości złowionych ryb. Jest gorąco i niemiłosiernie pali słońce. I to zdaje się decyduje o słabych wynikach i dużej loteryjności.

 O dobrym wyniku decyduje dzisiaj jedna duża lub dwie, maksymalnie trzy ryby. Nawet gospodarze dzisiaj zerują. Z kolei w naszej ekipie pada tylko kilka ryb. Jeden większy bas pozwala Michałowi wskoczyć na piąte miejsce w sektorze z 323 punktami.

Nie wystarcza to jednak do przesunięcia się wyżej w generalnej klasyfikacji. Po zakończeniu tury wszyscy są „wymordowani”, ale każdy ma poczucie, że dał z siebie wszystko. Trzech z naszych zawodników nie łowi ryby, zaś Grzegorz z dwoma rybami i 148 punktami zajmuje ósme miejsce sektorowe.

Po zakończonej turze proszę każdego z zawodników, o krótki wywiad video „na gorąco” (wywiady znajdziecie na profilu FB Kadra PZW Surfcasting i FB Polskie Szkoły Surfcastingu). Zmęczone twarze naszych Kadrowiczów mówią same za siebie, ale w sztabie trenerskim wiemy dobrze, że nasi Panowie, dali z siebie naprawdę wszystko. Jesteśmy z tego niewątpliwie dumni i pewni, że doświadczenia, które zebraliśmy na atlantyckich plażach francuskiej La Tremblade, będą procentować w przyszłości.

Kadra PZW po zakończeniu ostatniej turzy Mistrzostw Świata

A o tym i o innych aspektach podsumowujących nasz udział w MŚ opowiemy w kolejnym docinku.

Andrzej Jaworek Trener Kadry PZW w wędkarstwie plażowym